وبلاگ نویس

ما ایرانی ها ، یک بدی ای داریم ؛ یعنی یک بدی دیگری هم داریم که در کارهایمان بیش از حد افراط و تفریط می کنیم . یکبار خودمان را در مرکز هستی شناسانه راه شیری تصور می کنیم و به نفتمان می نازیم و به نبوغ و فلانمان که این ها را داریم و قلب تپنده خاورمیانه هستیم و ابر قدرت منطقه و سزاوار مدیریت جهانی و رهبری جهان اسلام و یک بار تصور می کنیم که درد بی درمانی داریم و بیچاره ایم و فلک زده و در قعر جهان و در کنج جهان سوم ِ یک آسیای عقب مانده دست و پا می زنیم که در این آسیا هم جسارتاً هیچ پخی نیستیم!یکبار به تاریخمان می نازیم که درود بر این تمدن دو هزار و چند صد ساله و د,تبارک الله از این فتنه ها که در سر ماست ...ادامه مطلب

شب جمعه ست . کاسه گدایی ام کنار خیابان های تهران پهن می کنم . می نشینم و فکر می کنم که در چند روز آینده چه پیش می آید . یک امتحان چهارواحدی هم دارم که افتاده این آخری و سه بار است که برش داشته ام و آخرش شخم کرده ام برای پاس کردنش . بچه ها گفته اند انقدر بی تربیت نباشم و من هم از واژه شخم استفاده کردم. اشکالی دارد؟ و راستش یک دو واحدی هم بعدش . پس فردای دو واحدی پایانی هم یک امتحان بزرگ داریم . امتحان انتخابات که ملت شریف ایران معمولاً به صورت شب امتحانی به سراغش می روند . کاسه گدایی ام پهن است و مرا می کشاند تا کجا ! صدای تلویزیون توی گوشم وز وز می کند و توی مغزم ف,پاسبان ها همه شاعر بودند ...ادامه مطلب