تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست

ما ایرانی ها ، یک بدی ای داریم ؛ یعنی یک بدی دیگری هم داریم که در کارهایمان بیش از حد افراط و تفریط می کنیم . یکبار خودمان را در مرکز هستی شناسانه راه شیری تصور می کنیم و به نفتمان می نازیم و به نبوغ و فلانمان که این ها را داریم و قلب تپنده خاورمیانه هستیم و ابر قدرت منطقه و سزاوار مدیریت جهانی و رهبری جهان اسلام و یک بار تصور می کنیم که درد بی درمانی داریم و بیچاره ایم و فلک زده و در قعر جهان و در کنج جهان سوم ِ یک آسیای عقب مانده دست و پا می زنیم که در این آسیا هم جسارتاً هیچ پخی نیستیم!

یکبار به تاریخمان می نازیم که درود بر این تمدن دو هزار و چند صد ساله و درود بر نژاد پاک آریایی و کورش و داریوش و زرتشت و ... بار دیگر ممکن است بگوییم خاک بر سر ملتی به این شدت تهی از شعور و قانع شویم که خلایق هر چه لایق . و راننده تاکسی بگوید کدام فرهنگ بابا جان این آمریکایی های فلان فلان شده سر جمع یک پنجم تمدن ما را هم ندارند اما نگاه کن چگونه زندگی می کنند .

می گویند لخت ترین آدم ها را در آن طرف مرز ببینی باید چشم تیز کنی برای یقین که ایرانی هستند و اما غرب با همه فسادی که درش غوطه ور است در آن چیزهایی که اعتقاد دارد ، واقعاً پایبند است . از این رو آنها در عمق بی حجابی شان جلب توجه نمی کنند . راستی گفتم حجاب . چند روز پیش دیدم دور میدان ونک حضرات ایستاده اند با این ون های امنیت اخلاقی و یک شاخه گل به خانم هایی با معیار های مقبول حجاب می دهند!

و گفتم اعتقاد ؛ ما ایرانی ها حتی به اعتقادات خودمان هم اعتماد نمی کنیم و خیلی وقت ها بعضی اعتقادات خودمان را هم لگدمال می کنیم در حالی که منتظریم به عقاید دیگران احترام گذاشته شود .

یک عیب بزرگ دیگری هم که به نظرم داریم این است که کارهای بزرگ را راحت انجام می دهیم و کارهای کوچک و پیش پا افتاده را با فلاکت و بدبختی و یا اصلاً انجام نمی دهیم . حکایت آبی هستیم که قطره قطره جمع می شود و در آخر یکباره بر می گردد . 

برای ما که همیشه ملت حماسه سازی هستیم و فقط در انتخاب صحنه بعضی وقت ها به مشکل بر می خوریم . که در کدام صحنه باید حماسه بیافرینیم . در مجلس عروسی یا مراسم عزا . این ها مهم نیست و فقط مهم این است که حماسه بیافرینیم . مثلاً مهم نیست که برخی از ما ملتی فتنه گر بوده ایم که داشته ایم مملکت را بر باد می دادیم اما مهم این است که ملتی باشیم که در سرنوشت مملکت و نظاممان هوشیارانه سهیم باشیم. مهم نیست که ما سه چهار سال است زیر برخی فشارهای سیاسی زندانی داده ایم کشته داده ایم و برخی از حقوقمان پایمال شده اما مهم است که به روی خودمان نیاوریم و احساس کنیم که فشار ها و سختی ها رو به اتمام است . آن هم با آمدن یک نفر جدید . و حالا باید برای آمدنش حماسه بیافرینیم . توجه کنید . همه سلیقه ها و نظرات باید شرکت کنند!

برای ما عجیب نیست که فیلترشکن هایی که تا دیروز کار می کرده و نظام نمی دانسته و یا نمی توانسته که جلویش را بگیرد امروز از طریق چه قدرتی از کار می افتد و چرا دانشگاه ها و مدارس و مراکز علمی باید قبل از انتخابات به حالت سکوت و خفه و تعطیل در بیاید اما جالب است که این قطع فیلترشکن ها از دست این ها بر می آید و آن هم درست در بزنگاه انتخابات . شاید از خود نپرسیده بودیم که این چه فیلتری است که شکسته می شود و چطور می شود یک شبه این همه وی پی ان و فلان را از کار انداخت! مراقب باشید که دزد خودی بوده و آیا به کسی مظنون نیستید؟! :-)

هرج و مرج کار ماست و در این هرج و مرج اصل موضوع را گم می کنیم . یادمان می رود که کاندیدای قبلی پشت دیوارهای خانه اش زندانیست . گاهی اسمش را هم می گذاریم بازی قدرت و درست . بازی قدرت است اما آیا ما هیچ نقشی در این قدرت نداریم؟

یک عادت بد دیگرمان هم راستش دنبال یک قهرمان هستیم . یک قهرمان یا یک بت که یک روز بشکنیمش و تمام کاسه کوزه ها را سرش خراب کنیم . یک قهرمان که بشکند تا ما تبرئه شویم .

پاورقی : این پست یه سرگردانیه سیاسیه از این روزهام و زیاد مایل نبودم ثبتش کنم اما تاریخش رو به انقضا بود.
+ موسیقی : ای یوسف خوشنام ما

همایون شجریان احمد شاملو